Το γάγγλιο εμφανίζεται πιο συχνά στην ράχη του καρπού . Εξορμά από μία κυστική εκφύλιση μέσα στη μάζα του θυλάκου ή του ινώδους ελύτρου . Η φουσκωμένη κύστη περιέχει ένα λαμπερό και γλοιώδες υγρό. Ο ασθενής , ο οποίος είναι συνήθως ένας νεαρός ενήλικας , παρουσιάζεται με μία ανώδυνη διόγκωση αν και μερικές φορές υπάρχει κάποιο άλγος . Η διόγκωση είναι σαφώς περιγεγραμμένη, κυστική και όχι ευαίσθητη .
Η ραχιαία επιφάνεια του καρπού είναι πιο συχνή εντόπιση ,αλλά η ανάπτυξη ενός παλαμιαίου γαγγλίου μπορεί να δημιουργήσει πίεση σε ένα νεύρο και να προκαλέσει αδυναμία .
Θεραπεία συνήθως δεν χρειάζεται. Η διόγκωση τις περισσότερες φορές εξαφανίζεται από μόνη της. Εάν δημιουργεί ενοχλήματα και φυσικά όταν δημιουργεί πιεστικά φαινόμενα σε κάποιο νεύρο , τότε απαιτείται η χειρουργική αφαίρεση. Ακόμη όμως και μετά το χειρουργείο μερικές φορές υποτροπιάζει. Δεν είναι εύκολο να βεβαιωθεί κανείς ότι έχει γίνει πλήρης αφαίρεση κάθε ιστού του γαγγλίου .
Κυριακή 27 Απριλίου 2008
ΑΥΧΕΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Όλοι μπορούμε να πάθουμε Αυχενικό Σύνδρομο. Στατιστικά τα ¾ των ενηλίκων κάποια στιγμή θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής πρόβλημα στην περιοχή του αυχένα, ενώ σε έναν στους έξι το πρόβλημα θα είναι ο χρόνιος πόνος. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτή η περιοχή της Σ.Σ. επιτρέπει μεγάλου εύρους κινήσεις, άρα είναι επιρρεπείς σε απευθείας τραυματισμούς, όπως στην περίπτωση απότομης ή βίαιης κίνησης αλλά και από παρατεταμένη κακή στάση κατά την διάρκεια της εργασίας .
Τότε προκαλείται μυϊκός σπασμός, που σε αρκετές περιπτώσεις συνοδεύεται από μικροτραυματισμό των μυών και των συνδέσμων της περιοχής με ταυτόχρονη αλλαγή στην διάταξη του σκελετού. Έχουμε σε αυτήν την περίπτωση μια μυοσκελετική δυσλειτουργία. Τα συμπτώματα είναι πόνος και περιορισμός της κίνησης. Συνήθως ο πόνος υποχωρεί με την ξεκούραση. Μέσο αυτού του μηχανισμού δημιουργούνται επίσης τα Μυϊκά Σημεία Πυροδότησης του Πόνου ή Trigger Points. Πρόκειται για μικρά υπερευαίσθητα σημεία μέσα στους μύες, που προβάλλουν πόνο σε περιοχές του σώματος απομακρυσμένες από αυτά.
Τα προηγούμενα αν δεν αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά τότε μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό και φλεγμονή των νεύρων της περιοχής ή ακόμα σε Κήλη Μεσοσπονδυλίου Δίσκου. Τότε προκαλείτε πόνος που ακτινοβολεί στην περιοχή του σώματος που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο νεύρο. Προκαλούνται αισθητικές διαταραχές όπως καυσαλγία, μούδιασμα, βελόνιασμα, κ.λ.π..Η συνέχιση ακόμα περισσότερο αυτής της δυσλειτουργίας, οδηγεί πλέον σε μη αναστρέψιμες βλάβες δηλαδή σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις των σπονδύλων της περιοχής (οστεοαρθρίτιδα). Αυτή προκύπτει από την φθορά του χόνδρου των αρθρώσεων, λόγω της ασυμμετρίας του καταμερισμού των φορτίων που δέχεται η περιοχή. Προκαλείται στένωση ων μεσοσπονδυλίων διαστημάτων περιορισμός της κινητικότητας και χρόνιος πόνος.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η θεραπεία περιορίζεται στη χρήση μαλακού κολάρου για ξεκούραση του αυχένα, παυσίπονων και αντιφλεγμονώδων φαρμάκων. Πολύ σπάνια απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν νευρολογικά προβλήματα που προέρχονται από τα άνω άκρα.
Τότε προκαλείται μυϊκός σπασμός, που σε αρκετές περιπτώσεις συνοδεύεται από μικροτραυματισμό των μυών και των συνδέσμων της περιοχής με ταυτόχρονη αλλαγή στην διάταξη του σκελετού. Έχουμε σε αυτήν την περίπτωση μια μυοσκελετική δυσλειτουργία. Τα συμπτώματα είναι πόνος και περιορισμός της κίνησης. Συνήθως ο πόνος υποχωρεί με την ξεκούραση. Μέσο αυτού του μηχανισμού δημιουργούνται επίσης τα Μυϊκά Σημεία Πυροδότησης του Πόνου ή Trigger Points. Πρόκειται για μικρά υπερευαίσθητα σημεία μέσα στους μύες, που προβάλλουν πόνο σε περιοχές του σώματος απομακρυσμένες από αυτά.
Τα προηγούμενα αν δεν αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά τότε μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό και φλεγμονή των νεύρων της περιοχής ή ακόμα σε Κήλη Μεσοσπονδυλίου Δίσκου. Τότε προκαλείτε πόνος που ακτινοβολεί στην περιοχή του σώματος που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο νεύρο. Προκαλούνται αισθητικές διαταραχές όπως καυσαλγία, μούδιασμα, βελόνιασμα, κ.λ.π..Η συνέχιση ακόμα περισσότερο αυτής της δυσλειτουργίας, οδηγεί πλέον σε μη αναστρέψιμες βλάβες δηλαδή σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις των σπονδύλων της περιοχής (οστεοαρθρίτιδα). Αυτή προκύπτει από την φθορά του χόνδρου των αρθρώσεων, λόγω της ασυμμετρίας του καταμερισμού των φορτίων που δέχεται η περιοχή. Προκαλείται στένωση ων μεσοσπονδυλίων διαστημάτων περιορισμός της κινητικότητας και χρόνιος πόνος.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η θεραπεία περιορίζεται στη χρήση μαλακού κολάρου για ξεκούραση του αυχένα, παυσίπονων και αντιφλεγμονώδων φαρμάκων. Πολύ σπάνια απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν νευρολογικά προβλήματα που προέρχονται από τα άνω άκρα.
ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ
Η τενοντίτιδα, περιλαμβάνει φλεγμονή του τένοντα και τοπικό πόνο στον αγκώνα, τον αντιβραχίονα και την παλάμη. Αυτή η πάθηση μπορεί να είναι ιδιαίτερα επίπονη, ενώ δεν θεραπεύεται εύκολα αν καθυστερήσει κανείς να την αντιμετωπίσει. Τα πρώτα της συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο, ευαισθησία και πρήξιμο στην παλάμη ή στις αρθρώσεις των δακτύλων.
Για να αντιμετωπίσουμε τέτοιες παθήσεις, εφόσον βρίσκονται ακόμα σε αρχικό στάδιο, καλό είναι, πέρα από την σωστή στάση του σώματος που αναφέραμε παραπάνω, να προμηθευτούμε κάποιον εναλλακτικό εξοπλισμό γραφείου, όπως: Εργονομικά πληκτρολόγια (είτε αυτά που μοιάζουν κυματιστά ή αυτά που είναι χωρισμένα σε δύο μέρη). Αποφύγετε, πάντως, τα πληκτρολόγια και τα mousepads με τις προεξοχές σιλικόνης για να ακουμπούν οι καρποί και οι αντιβραχίονες όταν γράφετε γιατί πιέζουν υπερβολικά τα συγκεκριμένα σημεία και μπορεί να προκαλέσουν χειρότερο πόνο. Προτιμήστε ένα εργονομικό ποντίκι, από αυτά που υποστηρίζουν το σχήμα της παλάμης και που με τη χρήση μιας μπίλιας μετακινούν το βελάκι στην οθόνη, ενώ το χέρι μένει ακίνητο. Η δε καρέκλα στην οποία καθόμαστε πρέπει να στηρίζει την πλάτη μας σε ευθεία θέση με μία ελαφριά, χαλαρή κύρτωση. Πρέπει επίσης να είναι προσαρμόσιμη ως προς το ύψος, έτσι ώστε να ακουμπούν τα πόδια μας καλά στο έδαφος και οι μηροί μας να βρίσκονται σε παράλληλη με το πάτωμα θέση. Βεβαιώστε, ακόμα, ότι το ύψος της καρέκλας επιτρέπει στο πάνω μέρος των χεριών και στους αγκώνες να λειτουργούν παράλληλα με τον κορμό του σώματος, με τους αντιβραχίονες να εκτείνονται σε γωνία 90 μοιρών από τον κορμό και παράλληλα με τους μηρούς. Αυτή η στάση επιτρέπει στους αντιβραχίονες, τους καρπούς και τα χέρια να βρίσκονται στην βέλτιστη θέση έτσι ώστε να αποφεύγονται οι Κακώσεις των χεριών.
Για να αντιμετωπίσουμε τέτοιες παθήσεις, εφόσον βρίσκονται ακόμα σε αρχικό στάδιο, καλό είναι, πέρα από την σωστή στάση του σώματος που αναφέραμε παραπάνω, να προμηθευτούμε κάποιον εναλλακτικό εξοπλισμό γραφείου, όπως: Εργονομικά πληκτρολόγια (είτε αυτά που μοιάζουν κυματιστά ή αυτά που είναι χωρισμένα σε δύο μέρη). Αποφύγετε, πάντως, τα πληκτρολόγια και τα mousepads με τις προεξοχές σιλικόνης για να ακουμπούν οι καρποί και οι αντιβραχίονες όταν γράφετε γιατί πιέζουν υπερβολικά τα συγκεκριμένα σημεία και μπορεί να προκαλέσουν χειρότερο πόνο. Προτιμήστε ένα εργονομικό ποντίκι, από αυτά που υποστηρίζουν το σχήμα της παλάμης και που με τη χρήση μιας μπίλιας μετακινούν το βελάκι στην οθόνη, ενώ το χέρι μένει ακίνητο. Η δε καρέκλα στην οποία καθόμαστε πρέπει να στηρίζει την πλάτη μας σε ευθεία θέση με μία ελαφριά, χαλαρή κύρτωση. Πρέπει επίσης να είναι προσαρμόσιμη ως προς το ύψος, έτσι ώστε να ακουμπούν τα πόδια μας καλά στο έδαφος και οι μηροί μας να βρίσκονται σε παράλληλη με το πάτωμα θέση. Βεβαιώστε, ακόμα, ότι το ύψος της καρέκλας επιτρέπει στο πάνω μέρος των χεριών και στους αγκώνες να λειτουργούν παράλληλα με τον κορμό του σώματος, με τους αντιβραχίονες να εκτείνονται σε γωνία 90 μοιρών από τον κορμό και παράλληλα με τους μηρούς. Αυτή η στάση επιτρέπει στους αντιβραχίονες, τους καρπούς και τα χέρια να βρίσκονται στην βέλτιστη θέση έτσι ώστε να αποφεύγονται οι Κακώσεις των χεριών.
ΕΠΙΚΟΝΔΥΛΙΤΙΔΑ
Επικονδυλίτιδα ή αγκώνας των τενιστών, όπως είναι περισσότερο γνωστή, είναι μια πάθηση που προκαλεί πόνο στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα και πάνω από τους μυς που εκτείνουν τον καρπό και τα δάχτυλα. Αυτή η κατάσταση μπορεί να δημιουργηθεί από:1. άμεσο χτύπημα στο βραχιόνιο κόνδυλο, 2. ξαφνική και έντονη σύσπαση των κερκιδικών εκτεινόντων του καρπού, 3. χρόνια και υπερβολική χρήση των ίδιων μυών. Εκτός από αυτή καθαυτή την ευαισθησία στον κόνδυλο του βραχιονίου, ευαισθησία είναι δυνατόν να υπάρχει και στη μάζα των εκτεινόντων στη ραχιαία πλευρά του αντιβραχίου. Η παθολογία αυτή υποδηλώνει πίεση του κερκιδικού νεύρου στον κερκιδικό σωλήνα.
Η διάγνωση της επικονδυλίτιδας τεκμηριώνεται συνήθως από το θεράποντα ιατρό, όταν διαπιστώνεται τοπική ευαισθησία κατά την ψηλάφηση πάνω από το βραχιόνιο κόνδυλο. Κάποιοι ασθενείς νιώθουν πόνο και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζονται η αυχενική μοίρα του ασθενή και ο ώμος του, καθώς είναι δυνατόν να αντανακλάται ο πόνος από παθήσεις στις περιοχές αυτές.
Η θεραπεία της επικονδυλίτιδος είναι κατ' αρχήν συντηρητική. Ο περιορισμός των δραστηριοτήτων και η ακινητοποίηση του αγκώνα με τον καρπό σε έκταση κρίνονται απαραίτητες. Η χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων υποβοηθά στη μείωση της φλεγμονής στην περιοχή. Εάν υπάρξει βελτίωση των συμπτωμάτων, πρέπει να ακολουθηθεί ένα πρόγραμμα φυσικής αποκατάστασης, που περιλαμβάνει ασκήσεις διάτασης των μυών του αντιβραχίου. Η χρήση ειδικού νάρθηκα που καθηλώνει την έκφυση των εκτεινόντων του καρπού βελτιώνει την εικόνα. Εάν οι ενοχλήσεις επιμένουν, κρίνεται επιβεβλημένη η τοπική έκχυση κορτιζόνης. Αν και πολλοί θεωρούν την έκχυση της κορτιζόνης επιβλαβή, αυτό είναι λάθος. Η κορτιζόνη είναι ισχυρό αντιφλεγμονώδες φάρμακο και η τοπική έκχυση μία ή περισσότερες φορές δεν δημιουργεί προβλήματα στον οργανισμό.
Η χειρουργική διάνοιξη κρίνεται απαραίτητη όταν παρουσιάζεται σύνδρομο πίεσης του κερκιδικού νεύρου. Οι επεμβάσεις ποικίλλουν από απλή απελευθέρωση της έκφυσης των εκτεινόντων μέχρι πλήρη απελευθέρωση του κερκιδικού νεύρου. Μετεγχειρητικά ακολουθείται ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που διαρκεί δύο με τρεις μήνες. Έπειτα από τρεις εβδομάδες ακινητοποίησης, αρχίζει η κινητοποίηση του αγκώνα και του αντιβραχίου. Ακολουθεί πρόγραμμα διάτασης των μυών του αντιβραχίου.
Η διάγνωση της επικονδυλίτιδας τεκμηριώνεται συνήθως από το θεράποντα ιατρό, όταν διαπιστώνεται τοπική ευαισθησία κατά την ψηλάφηση πάνω από το βραχιόνιο κόνδυλο. Κάποιοι ασθενείς νιώθουν πόνο και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζονται η αυχενική μοίρα του ασθενή και ο ώμος του, καθώς είναι δυνατόν να αντανακλάται ο πόνος από παθήσεις στις περιοχές αυτές.
Η θεραπεία της επικονδυλίτιδος είναι κατ' αρχήν συντηρητική. Ο περιορισμός των δραστηριοτήτων και η ακινητοποίηση του αγκώνα με τον καρπό σε έκταση κρίνονται απαραίτητες. Η χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων υποβοηθά στη μείωση της φλεγμονής στην περιοχή. Εάν υπάρξει βελτίωση των συμπτωμάτων, πρέπει να ακολουθηθεί ένα πρόγραμμα φυσικής αποκατάστασης, που περιλαμβάνει ασκήσεις διάτασης των μυών του αντιβραχίου. Η χρήση ειδικού νάρθηκα που καθηλώνει την έκφυση των εκτεινόντων του καρπού βελτιώνει την εικόνα. Εάν οι ενοχλήσεις επιμένουν, κρίνεται επιβεβλημένη η τοπική έκχυση κορτιζόνης. Αν και πολλοί θεωρούν την έκχυση της κορτιζόνης επιβλαβή, αυτό είναι λάθος. Η κορτιζόνη είναι ισχυρό αντιφλεγμονώδες φάρμακο και η τοπική έκχυση μία ή περισσότερες φορές δεν δημιουργεί προβλήματα στον οργανισμό.
Η χειρουργική διάνοιξη κρίνεται απαραίτητη όταν παρουσιάζεται σύνδρομο πίεσης του κερκιδικού νεύρου. Οι επεμβάσεις ποικίλλουν από απλή απελευθέρωση της έκφυσης των εκτεινόντων μέχρι πλήρη απελευθέρωση του κερκιδικού νεύρου. Μετεγχειρητικά ακολουθείται ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που διαρκεί δύο με τρεις μήνες. Έπειτα από τρεις εβδομάδες ακινητοποίησης, αρχίζει η κινητοποίηση του αγκώνα και του αντιβραχίου. Ακολουθεί πρόγραμμα διάτασης των μυών του αντιβραχίου.
ΤΕΝΟΝΤΟΕΛΥΤΡΙΤΙΣ DE QUERVAIN
Στη ραχιαία επιφάνεια του καρπού, υπάρχουν οι τένοντες των μυών που εκτείνουν τον αντίχειρα και ανυψώνουν το χέρι στο ύψος του καρπού. Αυτοί οι τένοντες κινούνται δια μέσου έξι διαμερισμάτων, κάτω από μια ισχυρή ινώδη μπάντα που καλείται ραχιαίος σύνδεσμος του καρπού. Το πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα βρίσκεται πάνω από τη βάση του αντίχειρα. Μέσα σε αυτό διέρχονται οι τένοντες του μακρού απαγωγού και του βραχέως εκτείνοντα τον αντίχειρα. Οι δύο αυτοί μυς βοηθούν στην απομάκρυνση του αντίχειρα από το υπόλοιπο χέρι και είναι απαραίτητοι για την ισχυρή απαγωγή, καθώς και για τη συλληπτική ικανότητα του χεριού.
Το σύνδρομο De Quervain είναι η επώδυνος φλεγμονή του ελύτρου και των τενόντων του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος του καρπού. Το τενόντιο έλυτρο παχαίνει και γίνεται οιδηματώδες, με αποτέλεσμα να αφήνει λιγότερο χώρο για τους υπάρχοντες τένοντες. Είναι δυνατόν οι τένοντες να γίνουν οιδηματώδεις στην περιοχή της στενώσεως και τελικά να δημιουργηθούν μικρές ουλώδεις εστίες μεταξύ των ελύτρων και των τενόντων.
Οι επανειλημμένοι μικροτραυματισμοί, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αλλά και η
υπερχρησιμοποίηση του χεριού είναι οι συνηθέστερες αιτίες που προκαλούν την πάθηση. Το
σύνδρομο De Quervain εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας από 30 έως 50 ετών. Οι
γυναίκες προσβάλλονται οκτώ με δέκα φορές συχνότερα από τους άνδρες. Πιθανώς να
υπάρχει σχετική προδιάθεση σε άτομα που χρησιμοποιούν το χέρι τους σε συνεχή πλάγια
κίνηση του καρπού, με ταυτόχρονη σύλληψη του αντίχειρα, όπως δακτυλογράφοι,
Πρωταρχικό σύμπτωμα είναι ο πόνος του αντίχειρα στο ύψος του καρπού. Είναι δυνατόν να αρχίσει προοδευτικά με αντανάκλαση στον αντίχειρα και το αντιβράχιο ή ακόμα και να προκαλεί έγερση από τον ύπνο. Ο πόνος γίνεται εντονότερος με τη χρήση του αντίχειρα και κυρίως στο έντονο πιάσιμο, την πλάγια σύλληψη και στροφή, όπως, π.χ., στη χρήση του κλειδιού. Είναί δυνατόν επίσης να παρουσιαστεί ελαφρύ οίδημα στην κερκιδική πλευρά του καρπού και πιθανώς "αναπήδηση", όταν κινείται ο αντίχειρας. Λόγω του πόνου και του οιδήματος, περιορίζεται η κίνηση του αντίχειρα.
Εκτός από τον πόνο και το οίδημα πάνω από το πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα, ο ασθενής παρουσιάζει πόνο όταν κάνει γροθιά το χέρι του, με τον αντίχειρα μέσα στην παλάμη να ακουμπά το μικρό του δάκτυλο. Αυτό το τεστ είναι πιθανώς ελαφρώς επώδυνο σε πολλούς από εμάς, αλλά εντονότατα επώδυνο γι' αυτούς που έχουν De Quervain.
Ο θεράπων ιατρός σας θα προσπαθήσει κατ' αρχάς να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου
με αντιφλεγμονώδη αγωγή για διάστημα τριών έως έξι εβδομάδων και ταυτόχρονη
τοποθέτηση του χεριού σε νάρθηκα. Μερικές φορές εφαρμόζεται και τοπική έγχυση
στεροειδούς για. τη μείωση της φλεγμονής. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν, συνιστάται η
χειρουργική θεραπεία.
Το σύνδρομο De Quervain είναι η επώδυνος φλεγμονή του ελύτρου και των τενόντων του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος του καρπού. Το τενόντιο έλυτρο παχαίνει και γίνεται οιδηματώδες, με αποτέλεσμα να αφήνει λιγότερο χώρο για τους υπάρχοντες τένοντες. Είναι δυνατόν οι τένοντες να γίνουν οιδηματώδεις στην περιοχή της στενώσεως και τελικά να δημιουργηθούν μικρές ουλώδεις εστίες μεταξύ των ελύτρων και των τενόντων.
Οι επανειλημμένοι μικροτραυματισμοί, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αλλά και η
υπερχρησιμοποίηση του χεριού είναι οι συνηθέστερες αιτίες που προκαλούν την πάθηση. Το
σύνδρομο De Quervain εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας από 30 έως 50 ετών. Οι
γυναίκες προσβάλλονται οκτώ με δέκα φορές συχνότερα από τους άνδρες. Πιθανώς να
υπάρχει σχετική προδιάθεση σε άτομα που χρησιμοποιούν το χέρι τους σε συνεχή πλάγια
κίνηση του καρπού, με ταυτόχρονη σύλληψη του αντίχειρα, όπως δακτυλογράφοι,
Πρωταρχικό σύμπτωμα είναι ο πόνος του αντίχειρα στο ύψος του καρπού. Είναι δυνατόν να αρχίσει προοδευτικά με αντανάκλαση στον αντίχειρα και το αντιβράχιο ή ακόμα και να προκαλεί έγερση από τον ύπνο. Ο πόνος γίνεται εντονότερος με τη χρήση του αντίχειρα και κυρίως στο έντονο πιάσιμο, την πλάγια σύλληψη και στροφή, όπως, π.χ., στη χρήση του κλειδιού. Είναί δυνατόν επίσης να παρουσιαστεί ελαφρύ οίδημα στην κερκιδική πλευρά του καρπού και πιθανώς "αναπήδηση", όταν κινείται ο αντίχειρας. Λόγω του πόνου και του οιδήματος, περιορίζεται η κίνηση του αντίχειρα.
Εκτός από τον πόνο και το οίδημα πάνω από το πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα, ο ασθενής παρουσιάζει πόνο όταν κάνει γροθιά το χέρι του, με τον αντίχειρα μέσα στην παλάμη να ακουμπά το μικρό του δάκτυλο. Αυτό το τεστ είναι πιθανώς ελαφρώς επώδυνο σε πολλούς από εμάς, αλλά εντονότατα επώδυνο γι' αυτούς που έχουν De Quervain.
Ο θεράπων ιατρός σας θα προσπαθήσει κατ' αρχάς να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου
με αντιφλεγμονώδη αγωγή για διάστημα τριών έως έξι εβδομάδων και ταυτόχρονη
τοποθέτηση του χεριού σε νάρθηκα. Μερικές φορές εφαρμόζεται και τοπική έγχυση
στεροειδούς για. τη μείωση της φλεγμονής. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν, συνιστάται η
χειρουργική θεραπεία.
ΕΚΤΙΝΑΣΣΟΜΕΝΟΣ ΔΑΚΤΥΛΟΣ – TRIGGER FINGER
O Εκτινασσόμενος Δάκτυλος εμφανίζεται όταν περιορίζεται η κίνηση του τένοντα που ανοίγει και κλείνει το δάχτυλο, αναγκάζοντας το δάχτυλο να κλειδώσει ή να πιάσει καθώς το δάχτυλο επεκτείνεται. Η αιτία δεν είναι πάντα γνωστή. ¶ O Εκτινασσόμενος Δάκτυλος είναι πιο κοινός στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες. ¶Εμφανίζονται πολύ συχνά στους ανθρώπους που είναι μεταξύ των ηλικιών 40 και 60 ετών. ¶ O Εκτινασσόμενος Δάκτυλος είναι πιο κοινός στους ανθρώπους με ορισμένα ιατρικά προβλήματα, όπως ο διαβήτης και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. ¶
Τα συμπτώματα του δάχτυλου ώθησης αρχίζουν συνήθως χωρίς οποιοδήποτε τραυματισμό. ¶Τα συμπτώματα μπορούν να περιλάβουν την παρουσία ενός μικρού κομματιού, πόνου στη παλάμη, πρήξιμο, και μιας αίσθησης σύλληψης ή σκασίματος στις αρθρώσεις των δαχτύλων ή των αντιχείρων. ¶Η ακαμψία και η σύλληψη τείνουν να είναι χειρότερες μετά από την αδράνεια, όπως όταν ξυπνάτε το πρωί. ¶Συχνά, η μετακίνηση δάχτυλων χαλαρώνει με τη δραστηριότητα. ¶Μερικές φορές, όταν απελευθερώνεται ο τένοντας , μπορεί να αισθανθείτε ότι το δάχτυλο εξαρθρώνεται. ¶Σε βαριές περιπτώσεις, το δάχτυλο δεν μπορεί να ισιώσει , ακόμη και με τη βοήθεια. ¶Μερικές φορές, περισσότερα του ενός δάχτυλα είναι προσβεβλημένα . Παραδείγματος χάριν σε α¶ΑΑΑασθενείς με διαβήτη. ¶
Εάν τα συμπτώματα είναι ήπια, η στήριξη του δάχτυλου μπορεί να είναι αρκετή για να επιλύσει το πρόβλημα. ¶Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ανακουφίσουν τον πόνο. ¶Οι νάρθηκες χρησιμοποιούνται μερικές φορές για να στηρίξουν το δάχτυλο. ¶
¶Ένας γιατρός μπορεί να επιλέξει να εγχύσει κορτικοστεροειδή . ¶Μερικές φορές, η βελτίωση μπορεί να είναι προσωρινή και μπορεί να απαιτηθούν περισσότερες από μια εγχύσεις. ¶Οι εγχύσεις είναι λιγότερο πιθανό να παρέχουν μόνιμη ανακούφιση όταν το πρόβλημα υφίσταται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή εάν υπάρχει ένα σχετικό ιατρικό πρόβλημα όπως το διαβήτη. ¶
Η απόφαση αν θα πραγματοποιηθεί μια χειρουργική επέμβαση είναι προσωπική, βασισμένη στο πόσο έντονα είναι τα συμπτώματα . ¶Εάν το δάχτυλο είναι κολλημένο σε μια συγκεκριμένη θέση, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να συστηθεί για να αποτρέψει τη μόνιμη ακαμψία.¶
¶Ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να διευρυνθεί το άνοιγμα της σήραγγας έτσι ώστε ο τένοντας μπορεί να γλιστρήσει μέσω αυτής ευκολότερα¶. ¶Η χειρουργική επέμβαση εκτελείται μέσω μιας μικρής τομής στη παλάμη ή μερικές φορές με την άκρη μιας βελόνας. ¶Συνήθως, τα δάχτυλα μπορούν να κινηθούν αμέσως μετά από τη χειρουργική επέμβαση. ¶
Η αποκατάσταση είναι συνήθως πλήρης μέσα σε μερικές εβδομάδες. ¶Εάν το δάχτυλο ήταν αρκετά δύσκαμπτο πριν από τη χειρουργική επέμβαση, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει να χαλαρώσει το δάχτυλο. ¶
Τα συμπτώματα του δάχτυλου ώθησης αρχίζουν συνήθως χωρίς οποιοδήποτε τραυματισμό. ¶Τα συμπτώματα μπορούν να περιλάβουν την παρουσία ενός μικρού κομματιού, πόνου στη παλάμη, πρήξιμο, και μιας αίσθησης σύλληψης ή σκασίματος στις αρθρώσεις των δαχτύλων ή των αντιχείρων. ¶Η ακαμψία και η σύλληψη τείνουν να είναι χειρότερες μετά από την αδράνεια, όπως όταν ξυπνάτε το πρωί. ¶Συχνά, η μετακίνηση δάχτυλων χαλαρώνει με τη δραστηριότητα. ¶Μερικές φορές, όταν απελευθερώνεται ο τένοντας , μπορεί να αισθανθείτε ότι το δάχτυλο εξαρθρώνεται. ¶Σε βαριές περιπτώσεις, το δάχτυλο δεν μπορεί να ισιώσει , ακόμη και με τη βοήθεια. ¶Μερικές φορές, περισσότερα του ενός δάχτυλα είναι προσβεβλημένα . Παραδείγματος χάριν σε α¶ΑΑΑασθενείς με διαβήτη. ¶
Εάν τα συμπτώματα είναι ήπια, η στήριξη του δάχτυλου μπορεί να είναι αρκετή για να επιλύσει το πρόβλημα. ¶Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ανακουφίσουν τον πόνο. ¶Οι νάρθηκες χρησιμοποιούνται μερικές φορές για να στηρίξουν το δάχτυλο. ¶
¶Ένας γιατρός μπορεί να επιλέξει να εγχύσει κορτικοστεροειδή . ¶Μερικές φορές, η βελτίωση μπορεί να είναι προσωρινή και μπορεί να απαιτηθούν περισσότερες από μια εγχύσεις. ¶Οι εγχύσεις είναι λιγότερο πιθανό να παρέχουν μόνιμη ανακούφιση όταν το πρόβλημα υφίσταται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή εάν υπάρχει ένα σχετικό ιατρικό πρόβλημα όπως το διαβήτη. ¶
Η απόφαση αν θα πραγματοποιηθεί μια χειρουργική επέμβαση είναι προσωπική, βασισμένη στο πόσο έντονα είναι τα συμπτώματα . ¶Εάν το δάχτυλο είναι κολλημένο σε μια συγκεκριμένη θέση, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να συστηθεί για να αποτρέψει τη μόνιμη ακαμψία.¶
¶Ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να διευρυνθεί το άνοιγμα της σήραγγας έτσι ώστε ο τένοντας μπορεί να γλιστρήσει μέσω αυτής ευκολότερα¶. ¶Η χειρουργική επέμβαση εκτελείται μέσω μιας μικρής τομής στη παλάμη ή μερικές φορές με την άκρη μιας βελόνας. ¶Συνήθως, τα δάχτυλα μπορούν να κινηθούν αμέσως μετά από τη χειρουργική επέμβαση. ¶
Η αποκατάσταση είναι συνήθως πλήρης μέσα σε μερικές εβδομάδες. ¶Εάν το δάχτυλο ήταν αρκετά δύσκαμπτο πριν από τη χειρουργική επέμβαση, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει να χαλαρώσει το δάχτυλο. ¶
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Το Σύνδρομο του Καρπιαίου Σωλήνα οφείλεται σε έντονη και επαναλαμβανόμενη χρησιμοποίηση των χεριών, κυρίως σε κινήσεις κάμψεως του καρπού .Εμφανίζεται με μούδιασμα στα δάχτυλα, κυρίως στο δείκτη και το μέσο. Το μούδιασμα αρχικά δεν είναι μόνιμο, ενώ αργότερα γίνεται και εμφανίζεται τις πρωινές ώρες. Για άγνωστο λόγο τα συμπτώματα αυτά υποχωρούν ή βελτιώνονται με την ανύψωση του χεριού και την άσκηση. Αντίστροφα, επιδεινώνονται όταν ο καρπός βρίσκεται σε κάμψη όπως στην οδήγηση, ή ακόμη και όταν διαβάζουμε εφημερίδα. Συχνά, εμφανίζεται πόνος κεντρικά του καρπού, στο αντιβράχιο και τον αγκώνα. Μερικές φορές ο πόνος επεκτείνεται μέχρι το βραχίονα και τον ώμο. Ένας τρόπος θεραπείας είναι η χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονώδων φαρμάκων που έχει θεαματικά αποτελέσματα. Μια άλλη θεραπεία είναι με χειρουργική διάνοιξη. Γίνεται με τοπική αναισθησία και εγγυάται πλήρη αποκατάσταση. Για δυο εβδομάδες το χέρι είναι δεμένο, αλλά επιτρέπεται να χρησιμοποιείται. Η πλήρης δραστηριότητα επανέρχεται σε ένα μήνα, ενώ για τους πρώτους τρεις μήνες οι βαριές δουλειές είναι καλό ν' αποφεύγονται.
ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Οι μυοσκελετικές παθήσεις (ραχιαλγίες και μυαλγίες, ειδικότερα στον αυχένα και στους ώμους) παρουσιάζουν αύξηση, όπως επίσης και η γενική κόπωση. Σημαντικό πρόβλημα υγείας είναι η ραχιαλγία η οποία καταλαμβάνει τη πρώτη θέση με ποσοστό 33%, ενώ αυξημένο είναι επίσης το ποσοστό των εργαζομένων που δηλώνουν γενική κόπωση και πόνους στον αυχένα και στους ώμους εξαιτίας της εργασίας (23%).Κάποιες ΜΣΠ θεωρούνται μη συγκεκριμένες επειδή εκδηλώνονται μόνο με πόνο ή ενοχλήσεις χωρίς ένδειξη σαφούς και συγκεκριμένης πάθησης. Οι παθήσεις αυτές προσβάλλουν κυρίως τη ράχη, τον αυχένα, τους ώμους και τα άνω άκρα, αλλά μπορεί να εκδηλωθούν και στα κάτω άκρα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
